Saturday, October 2, 2010
За өнгөрсөн зун ер нь их гадаад хүмүүстэй ажиллалаа. Гол ер хэл сурахсан гэсэн нууцхан гэхүү шууд тийм бодолтой байсан ч гэхүү. Юутай ч их л олон гадаад хүмүүстэй ажиллалаа.
Тэгээд тэднээс олон ч зүйл сурлаа. Нуршаад яах вэ хэлэх гэснээ шууд хэлье.
Тэр хүмүүс бие биедээ, ер нь бусдад байнга л БАЯРЛАЛАА гэж хэлэх юм. Монголоор биш л дээ. Өөр өөрийн хэлээр. Гэтэл монголчууд бид бие биедээ баярлалаа гэж тун бага хэлдэг бараг хэлдэггүй гэсэн ч хэлсдэхгүй юм байна. Бидний энэ үг нь гадны хүмүүст л хэлхээр бидэнд байдиймуу хаашаа юм бэ гэж бодогдсон.
Харин тэр гайхал гадаадууд маань бол нэг өгүүлбэр хэлээд, нэг хүнтэй зөрөөд л баярлаж талархснаа илэрхийлж байх юм. Монголчууд бид хийх ёстой зүйлээ хийсэн хүнд баярлалаа гэж ер нь хэлдэггүй. Харин тэднээс би хийх ёстойгоо хийсэн хүнд ч, хийх ёстойгоосоо илүү хийсэн хүнд адилхан баярлалаа гэж хэлэх хэрэгтэйг сурсандаа маш их баяртай байна.
Бусдад баярлаж чаддаг хүн өөрөө баяртай байдийн байна. Жижигхэн зүйлд ч хамаагүй баярлаад яваад байхад жижигхэн зүйлд баярлаж тэндээсээ баяр хөөрийг харж, урам зориг, эрч хүчийг олж авдийн байна НӨХДӨӨ. "Инээж, инээмсэглэж явдаг" хүмүүсийн нууц нь энэ л байхдаа гэж бодлоо.
Ингээд бодхоор Есүст итгэгч бид Ертөнцийн Эзэнийхээ бидэнд хийж өгсөн зүйлд талархдаг тулдаа л жаахан талархаж мэддэг бололтой. Монгол хүн бүр талархал дүүрэн байдаг бол хичнээн олон зүйл өөр байх байсан бол доо ....
Анхаарч уншсанд: 
0 comments:
Post a Comment